De beleidsinteresse voor gezonde voeding richt zich vandaag al te vaak op extra belastingen en een verbod op bepaalde marketing en zet te weinig in op sensibilisering en gezonde keuzes maken. De bestaande hogere accijns op frisdranken zorgt bijvoorbeeld voor grensaankopen in de buurlanden. Een btw-verlaging van 6% naar 0% op groenten en fruit is administratief complex (in Nederland blijkt het technisch moeilijk uitvoerbaar) en zal waarschijnlijk zelfs niet echt leiden tot lagere verkoopprijzen (gezien de moeilijke economische situatie van de handel). Hierdoor zal de consument zijn gedrag niet fundamenteel aanpassen. Bepaalde marketing en reclame voor ‘ongezonde voeding’ verbieden klinkt goed, maar grijpt in in de commerciële vrijheid van bedrijven en gaat voorbij aan de veel belangrijkere sensibilisering voor evenwichtige voeding, die de verantwoordelijkheid bij de burger legt die zelf zijn keuzes maakt.